Nasza szkoła

8

Historia szkoły

Nie zachowały się informacje o dokładnej dacie  powstania szkoły, ale prawdopodobnie było to jeszcze w czasach przedrozbiorowych.
Budynek starej szkoły powstał między 1821 a 1824 rokiem. Mieściła się w nim wtedy jedna sala lekcyjna i mieszkanie nauczyciela. Nieopodal znajdowało się trójkątne boisko [wielkości około 700 m kw.]

szkoła

Aż do 1920 r. nauczycielem był zawsze ewangelik, mimo iż większość dzieci była katolikami. 15 listopada tego roku pracę w szkole rozpoczął pierwszy polski nauczyciel – pan Apolinary Grzebień i sprawował urząd nauczyciela i kierownika szkoły z przerwami aż do 1954 r.

2

Liczba uczniów przed II wojną światową i w czasie jej trwania wynosiła średnio około 80, w niektórych latach dochodziła nawet do 115. Dzieci w zdecydowanej większości były pochodzenia polskiego, było też kilkoro dzieci niemieckich.

W 1954 r. kierownictwo szkoły objęła pani Danuta Senska. Pełniła swoją funkcję do 1987 roku.
Szkoła w Jastrzębcu od zawsze była miejscem spotkań mieszkańców i ośrodkiem kultury. Dawniej odbywały się tu zebrania gminne i wyborcze, kursy wieczorowe, przygotowujące do egzaminu z zakresu siedmiu klas szkoły powszechnej oraz ćwiczenia przedstawień amatorskich. Na terenie szkoły działał Uniwersytet Powszechny T.W.P. , a także kółka zainteresowań: taneczne, dramatyczne, techniczne, fotograficzne, sekcja gimnastyczna i organizacje : Liga Ochrony Przyrody, Szkolna Kasa Oszczędności, ZHP.

3

Grono pedagogiczne i uczniowie szkoły, mimo odmiennych zazwyczaj poglądów, zawsze stanowili zgrany zespół. Niektórzy pedagodzy poświęcili szkole i uczniom niemal całe życie.

Szkoła Podstawowa w Jastrzębcu funkcjonowała w starym budynku do 18 grudnia 1962 roku, kiedy to nastąpiło otwarcie nowego budynku szkoły.

4
Od 1987 obowiązki dyrektora pełniła pani Urszula Kantak.
Następnym dyrektorem w 1990 roku został pan Ireneusz Bejanek.
Od 2001 roku funkcję dyrektora pełni pani Gabriela Panknin.

W 2002 roku Szkoła Podstawowa została przekształcona w Zespół Szkół z Oddziałami Integracyjnymi, który tworzy szkoła podstawowa i gimnazjum. Od tego czasu spore grono uczniów stanowią dzieci i młodzież z różnego rodzaju dysfunkcjami.

1 czerwca 2010 r. odbyła się uroczystośc nadania szkole imienia księdza Jana Twardowskiego.

7

6

Szkoła stara się, by  wszyscy uczniowie, w miarę swoich możliwości, mogli aktywnie uczestniczyć w jej życiu i rozwijać swoje zainteresowania, czuli się akceptowani i zdobyli umiejętności przydatne w samodzielnym życiu.

Nasz patron

5

 

Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. Ojciec poety, również Jan, był absolwentem Szkoły Technicznej, pracował jako rachmistrz i mechanik na kolei, potem zawiadowca warsztatów parowozowych Warszawa Główna, w końcu radca w Ministerstwie Komunikacji. Natomiast matka Twardowskiego, Aniela z Komderskich, poświęciła się prowadzeniu domu i wychowywaniu czwórki dzieci, oprócz Jana, były jeszcze trzy jego siostry Maria, Halina oraz Lucyna. Przyszły poeta wychowywał się w Warszawie, ale wiele czasu spędzał również w Druchowie k. Płocka, majątku wuja, Wacława Komderskiego, prawdopodobnie tu mają swoje źródło duże zainteresowanie przyrodnicze oraz dobra znajomość wsi polskiej u Twardowskiego.
W 1922 roku mały Jan rozpoczął naukę w szkole podstawowej, a od 1927 uczęszcza do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie do klasy matematyczno-przyrodniczej. Od roku 1933 publikuje pierwsze wiersze i nowele w „Kuźnia Młodych” – międzyszkolnym piśmie młodzieżowym, gdzie również zaczyna prowadzić „Poradnik literacki”, drukuje recenzje i wywiady oraz nawiązuje szereg znajomości z utalentowanymi kolegami, m.in. z Kazimierzem Brandysem, Pawłem Hertzem, Janem Kottem, Tadeuszem Różewiczem. Z „Kuźnią młodych współpracował do 1937 roku. W 1936 roku złożył egzamin maturalny, po czym rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie napisał pracę magisterską poświęconą „Godzinie myśli” Juliusza Słowackiego pod kierunkiem prof. Wacława Borowego, którą obronił jednak dopiero po wojnie, w 1947.

W czasie wojny był żołnierzem AK, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. W 1944 uczestniczy w walkach na Woli, zostaje ranny, tuła się po szpitalach, potem przedostaje się w okolice Kielc. 9 września 1945 roku umarł ojciec poety. Tego roku Twardowski podjął naukę na pierwszym, tajnym kursie Seminarium Duchownego w Warszawie. 4 lipca 1948 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Wacława Majewskiego. Następne trzy lata służy jako wikary na parafii w Żbikowie koło Pruszkowa. Rozpoczyna również prace jako katecheta w Państwowej Szkole Specjalnej dla dzieci upośledzonych oraz w szkole wiejskiej w Koszajcu.

W 1952 powraca do Warszawy, gdzie obejmuje katechezę w Gimnazjum im. A. Sowińskiego na Woli (uczył tam do 1956). Był wikarym w następujących kościołach: Św. Stanisława Kotki na Żoliborzu, Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, Wszystkich Świętych przy ul. Grzybowskiej. Od 1956 roku pracuje w Pruszkowie, ponownie w szkole dla dzieci upośledzonych. Natomiast od 1960 roku mieszkał przy Klasztorze Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny Sióstr Wizytek w Warszawie, przy Krakowskim Przedmieściu, gdzie aż do emerytury pełnił funkcję rektora. W tym czasie prowadzi również duszpasterstwo dla dzieci, poza tym jest spowiednikiem chorych w szpitalach. 7 lipca 1971 umiera matka poety.
Jan Twardowski pisał przez całe życie, ale jego twórczość została odkryta dość późno. Zaczynał swoją przygodę z literaturą w środowisku skupionym wokół „Kuźni Młodych”. Jego pierwsze próby poetyckie mają ślad wpływu Skamandra oraz Józefa Czechowicza. Swoje juvenalia publikuje w „Akancie”, „Locie” oraz „Kuźni Młodych”. W 1935 roku w przygotowanej przez Wacława Mrozowskiego „Antologii współczesnej poezji szkolnej” znajdują się trzy wiersze Twardowskiego: [„O dziwna moja tęsknoto…”], „Topiel”, „Wiersz do Cypriana Norwida”, a rok później zadebiutował tomikiem poetyckim pt. „Powrót Andersena”, wydanym w minimalnym nakładzie 40 egzemplarzy.
W okresie wojny publikował wiersze w prasie podziemnej, z tego okresu pochodzą takie utwory, jak „Matka Boska Powstańcza” oraz „Kolumna Zygmunta”. W roku 1946 rozpoczął współpracę z krakowskim „Tygodnikiem Powszechnym”, która była kontynuowana właściwie do końca dni poety. W tym czasie publikuje również wiersze w „Tygodniku Warszawskim”. W 1946 na łamach „Odry ukazuje się kilka wierszy poety, większość pod pseudonimem Antoni Derkacz. Sytuacja polityczna w kraju sprawia, że większość utworów pisanych w tym czasie trafia do szuflady. Wtedy prawdopodobnie stopniowo powstał tom „Znaki ufności”, wydany dopiero nakładem Znaku w roku 1970 w Krakowie.

W roku 1956 odbył się pierwszy wieczór poetycki księdza Twardowskiego. Zorganizował go w Laskach koło Warszawy Jerzy Zawieyski, który w tamtym okresie często odwiedzał autora „Powrotu Andersena”. W roku 1959 właśnie dzięki pomocy Zawieyskiego Twardowski po 22 latach przeżywa swój powtórny debiut, wydając tom pod prostym tytułem „Wiersze”. Twórczość księdza Jana tak długo nie widziała światła dziennego, nie tylko ze względu na niechęć władz państwowych do Kościoła, ale również dlatego, że sposób ujęcia niektórych zagadnień przez Twardowskiego nie zawsze musiał się podobać przedsoborowej cenzurze kościelnej. „Wiersze” zostały bardzo przychylnie przyjęte przez czytelników, natomiast krytyka zareagowała dość zdawkowo. Następny tom poety pojawił się dopiero po jedenastu latach, między innymi dzięki żywemu zainteresowaniu jego twórczością wśród badaczy ze środowiska Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tak więc w 1970 nakładem Znaku ukazują się „Znaki ufności”, którym udało się zyskać dość duży rozgłos w prasie. Poeta odbył kilka podróży zagranicznych, był z odczytami w Szwajcarii, Austrii oraz Anglii. Od tego roku wiersze Twardowskiego są tłumaczone na wiele języków : albański, angielski, białoruski, czeski, esperanto, fiński, flamandzki, francuski, hebrajski, macedoński, niemiecki, rosyjski, słowacki, szwedzki, ukraiński, węgierski i włoski. Pojawiły się również pierwsze audycje radiowe z poetą. Rok 1970 przyniósł też początek przyjaźni z poetką, Anną Kamięńską.

 

W roku 1973 pojawia się w księgarniach prozatorski „Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi”. W roku 1978 poeta otrzymał nagrodę im. Brata Alberta, tego samego roku powstało pierwsze opracowanie naukowe jego twórczości, dokonane przez Marię Jasińską-Wojtkowską. Następne lata niosą ciągły wzrost popularności poety, co zaowocowało licznymi wydaniami jego twórczości. Dziś, jego książki należą do czołówki poetyckich bestsellerów, Twardowski jest chętnie wydawany, a przede wszystkim czytany.

W ciągu wielu lat jego twórczej pracy jego wiersze gościły na łamach wielu czasopism, poza „Tygodnikiem Powszechnym” drukowano go w „Akcencie”, „Kulturze”, „Liście”, „Literaturze”, „Nowych Książkach”, a także w piśmie „Poezja”, „Polonistyka”, „Przegląd Katolicki”, Twórczość”, „W Drodze”, „Więź” i w dzienniku „Rzeczpospolita”.

 

Ksiądz Jan Twardowski odszedł 18 stycznia 2006. Zmarł po długiej chorobie, miał 90 lat.

 

1 czerwca 2010 roku odbyła się wielka uroczystość w naszej szkole- nadanie imienia Księdza Jana Twardowskiego.

Nasz hymn